Δύσκολα βήματα |
Λόγια ψυχής μου: έρωτας.
Ψυχρός, λεπτός και ανούσιος. Δίχως φωνή, δίχως μιλιά και αναπνοή που πνίγει. Ποτάμι αίμα, χώματα. Νομίζεις θα τ' αντέξω; Πατέρα χασαμε! Μ' ακούς; Της μάνας μου τα δάκρυα Βροχή, πνιγμός, κατακλυσμός σε θάλασσα γαλάζια. Το φως, σκοτάδι δίχασε μαύρο της κακομοιριας ρημάδι. Και κοφτερό μαχαίρι στο λαιμό, φανάρι κόκκινο, το αίμα χρωματίζει. Δάχτυλα πιάστηκαν σφιχτά. Μα στο κρυφτό χαθήκαν. Πληγώθηκα, το πάλεψα πατούσα μες στο χώμα. Στις λάσπες πλεον του νεκρού σκεπάζω άλλο σώμα. |
Βασιλική Μπαλλά, Β΄ Τάξη Πρότυπου ΓΕΛ Ηρακλείου Κρήτης
|