Κύπριδα |
Ήρεμο ήτανε το κύμα,
‘κείνο τ’ όμορφο πρωί. Πέτρινο, χρυσό ακρογιάλι, κάλμα, νεκρική σιγή. Ξάφνου τα νερά ταράζει, ξεπροβάλλει απ’ το βυθό, κίτριν’ όστρακο, γυαλίζει, φανερώνει μυστικό. Τα μαλλιά της ανεμίζουν, όσ’ ο Ζέφυρος φυσά και τα μάτια της σπιθίζουν σαν ζαφείρια γαλανά. Μια κυρά με τ’ άσπρο πέπλο που στα χέρια της κρατά, στοργικά τηνε σκεπάζει, ήρεμα τηνε ρωτά: “Πώς σε λένε θυγατέρα, γεννημένη απ’ τον αφρό;” “Αφροδίτη τ’ όνομά μου με την Κύπρο θα δεθώ.” |
Ανθή Κοσμά, Α΄ Τάξη Πρότυπου ΓΕΛ Ηρακλείου Κρήτης
|